Mega Man II در Game Boy یکی از آن نسخه های قابل حمل نادر است که در واقع نگه داشته است. کنترل ها درست احساس می کنند - پرش های خوشحال ، عکس های دقیق - حتی اگر صفحه نمایش کمی در مقایسه با NES باشد. شما ترکیب معمول خود را از کارشناسی ارشد ربات دریافت کرده اید (گرچه برخی از آنها به طرز عجیبی در اینجا تغییر نام داده اند) ، و سطح آن ترکیب کاملی از سکوی سخت و اسپم دشمن "اوه-کپ" را دارد.

چیزی که من را شگفت زده کرد این بود که چگونه آنها در آن جلوه های صوتی و دلپذیر و رضایت بخش فشرده شدند. آن کوچک * pew * هنگامی که شما آتش می گیرید و شیوه منفجر شدن کارفرمایان در تکه های پیکسل؟ دلتنگی خالص. به عنوان ناخن ها در نقاط سخت است (نگاه کردن به شما ، مرحله سریع مرد) ، اما ناخن زدن به یک اجرای عالی پس از ده ها بار که هنوز هم احساس شگفت انگیز است. فقط وقتی یک پرش را از دست دادید ، پسر بازی خود را به اتاق پرتاب نکنید.

اگر یک نقطه نرم برای اقدامات قدیمی در مدرسه دارید یا فقط می خواهید از طریق یک چالش مناسب رنج ببرید ، این هنوز یک انفجار است. چند دهه بعد موسیقی در ذهن من گیر کرده است.