LEGO Ninjago در DS اساساً همان چیزی است که شما از یک بازی LEGO انتظار دارید - گوفی ، رنگارنگ و پر از جنگ ساده اما رضایت بخش. شما شروع به انتخاب یکی از نینجا ها می کنید (من با کای رفتم زیرا قدرت آتش ، بدیهی است) و بلافاصله به جعبه های خرد شده ، سوئیچ های چرخان و حرکت اسپیجیتزو حرکت می کنید که به نظر می رسد خنک تر از آن است که از هر چیزی که حق دارند روی صفحه کوچک باشند.

پازل ها ذخایر مغزی نیستند ، اما آنها فقط به اندازه کافی فریبنده هستند که شما را برای یک ثانیه مکث می کنند قبل از این که متوجه شوید ، "اوه ، من فقط نیاز داشتم که یک شوریکن را در آن اهرم پرتاب کنم." و بله ، جذابیت LEGO در آنجا وجود دارد.

این ذهن شما را به هم نمی زند ، اما اگر شما یک مکان نرم برای بازی های LEGO پیدا کرده اید یا فقط می خواهید چیزی را بین سوار اتوبوس بکشید ، این کار را انجام می دهد. نسخه DS در مقایسه با کنسول ها کمی از بین رفته است ، اما هنوز هم یک جنجال جیب محکم است.