Lego Ninjago op DS is eigenlijk wat je zou verwachten van een LEGO -game - goofy, kleurrijk en boordevol eenvoudige maar bevredigende gevechten. Je begint met het kiezen van een van de ninja (ik ging met KAI omdat vuurkrachten uiteraard) en wordt onmiddellijk in het brekende kratten gegooid, schakelaars omdraaien en spinjitzu -bewegingen aftrekken die er veel cooler uitzien dan ze recht hebben op het kleine scherm.

De puzzels zijn geen hersenmelters, maar ze zijn gewoon lastig genoeg om je een seconde te laten pauzeren voordat je besefte: "Oh, ik moest gewoon een Shuriken naar die hendel gooien." En ja, de LEGO -charme is er - ENEMIES exploderen in kleine plastic stukjes, en er is diezelfde domme humor waarbij personages alles nadenken in plaats van te praten.

Het zal je niet verbazen, maar als je een zwak voor LEGO -games hebt of gewoon iets wilt om tijd tussen busritten te doden, doet het het werk. De DS-versie is een beetje uitgekleed in vergelijking met consoles, maar het is nog steeds een stevige pech-sized brawler.