خوب ، بنابراین Juka و Monophonic Menace یکی از آن بازی های GBA است که در زیر رادار لغزید اما کاملاً نباید داشته باشد. شما به عنوان Juka بازی می کنید ، این کودک کیمیاگر با کارمندان جادویی ، و همه چیز مانند یک ترکیب عجیب و شگفت انگیز از Zelda و یک بازی پازل احساس می شود-به جز شمشیر ، شما در حال شلیک Orbs های رنگی برای حل معماهای محیطی در حالی که این هیولاهای با مضمون موسیقی را از بین می برید (از این رو "تهدید یکنواخت").

اولین چیزی که متوجه خواهید شد این است که هنر پیکسل چقدر روشن و پرحاشیه است - این جذابیت در اوایل دهه 2000 است که همه چیز در آن ظاهر می شود. معماها ساده شروع می شوند (رنگ گوی را با سد ، DUH مطابقت دهید) ، اما در نیمه راه اولین سیاه چال ، شما در حال تعدد مکانیک مانند عکس های تندرست از دیوارها یا سوئیچ های زمان بندی هستید. در ابتدا مبارزه با کمی ناخوشایند است ، اما هنگامی که ریتم گول زدن و شارژ عکس های خود را دریافت کردید ، کلیک می کند.

همچنین ، NPC ها از بهترین راه عجیب هستند. یک پسر وجود دارد که فقط یک سر شناور در یک کوزه است ، و گفتگوها این طنز خشک را پیدا کرده است که باعث می شود همه چیز از احساس جدی برخوردار شود. این عالی نیست-برخی از معماها محاکمه و خطا هستند-اما شخصیت بیشتری نسبت به بیشتر بازی های GBA از آن دوره دارد. اگر بازی های اکشن-ماجراجویی را با پیچ و تاب پازل حفر کنید ، این یک برش عمیق است.