اگر با یک Super Nintendo و یک نسخه سگ گوش از Lord of Rings بزرگ شده اید ، این بازی متفاوت است. شما به عنوان Frodo - البته شروع می کنید - اما خیلی زود بین کل بورس تحصیلی تغییر می کنید ، هرکدام با عجیب و غریب عجیب و غریب خود را دارند. آراگورن شمشیر خود را مانند مگس های چرخان می چرخاند ، جادوی گاندالف احساس قدرت (به شکلی خوب) و معماها می کند؟ برخی از آنها من را بیش از آنچه می خواهم اعتراف کنم ، برای راه خود گیر کرده اند.

Sprites از آن روش کلاسیک SNES بسیار جالب است ، اما چیزی جذاب در مورد چگونگی جمع شدن آنها در سرزمین میانه به 16 بیتی وجود دارد. شما سالن های سایه دار موریا ، آبشارهای ریوندل ، حتی باتلاق های خزنده مرده را می شناسید - هرچند وقتی از پیکسل ساخته می شوند ، وحشتناک تر هستند. این موسیقی به آن پرشکوه مصنوعی و ارکسترال رسیده است که به نوعی هنوز هم حماسه است.

این عالی نیست - برخی از سیستم عامل ها شوخی است ، و موفق باشید که بدانید که بدون راهپیمایی به کجا بروید - اما اگر عاشق تولکین هستید ، این یک کپسول زمان کمی عجیب است که ارزش تجدید نظر دارد. فقط انتظار نداشته باشید که لگولاس کار مفیدی انجام دهد.