اگر تا به حال خواسته اید مانند Takumi Fujiwara احساس کنید اما با GBA گیر کرده اید ، D اولیه: مرحله دیگری به همان اندازه نزدیک است که می گیرید. لحظه ای که شروع می کنید ، به آن گذرگاه های کوهستانی محکم پرتاب می شوید ، لاستیک ها را فریاد می زنید که سعی می کنید به نگهبان ها نپردازید - که ، بیایید صادق باشیم ، در ابتدا خیلی اتفاق می افتد. مکانیک رانش عادت می کند ، اما وقتی بالاخره آن گوشه عالی را میخ بزنید ، رضایت خالص است.

چیزی که مرا شگفت زده کرد این بود که چقدر خوب احساس D اولیه را به یک کارتریج کوچک تبدیل کردند. این اتومبیل ها به طور متفاوتی رفتار می کنند - Trueno در واقع کمتر از مدل های سنگین تر ، دقیقاً مانند نمایش ، درک می کند. و بله ، مسابقه دهنده های AI به هم نمی زنند. برخی از آن نبردهای بازی دیرهنگام در سراشیبی آکینا باعث می شود بیش از چند بار مجدداً راه اندازی کنید. کار Sprite برای یک مسابقه GBA مناسب است ، هرچند که انتظار معجزه ای ندارید-فقط به آن شبانه روز ، چراغهای جلو ، در اواخر شب تکیه دهید.

این عالی نیست (نمایش های MIDI موسیقی کمی به روح من آسیب می رساند) ، اما اگر وارد مسابقه Arcadey Drift شوید ، این شخص به طرز عجیبی اعتیاد آور است. وقتی ساعت 3 صبح شروع به لرزیدن در مورد دویدن های رودخانه می کنید ، مرا سرزنش نکنید.