ایندیانا جونز و دستگاه دوزخ در N64 اساساً نزدیکترین چیزی است که شما بدون کلاه و شلاق به ایندی خواهید رسید. شما در برخی از ویرانه های گرد و غبار - کلاسیک - شروع می کنید و در عرض چند دقیقه در حال گول زدن تله ، صعود به لبه ها و حل پازل هایی هستید که باعث می شود شما مانند یک باستان شناس واقعی (منهای بدهی مدرسه درجه) احساس کنید. این کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا به آن عادت کند - این یک بازی N64 است - اما پس از تنظیم ، چرخش در چاله ها و تخته سنگهای بزرگ ، به طرز شگفت انگیزی احساس رضایت بخش می کنند.

این یک ماجراجویی قدیمی در مدرسه است که در آن هر سطح چیز جدیدی را به شما می اندازد ، از معابد باستانی گرفته تا پایگاه های اتحاد جماهیر شوروی (به دلیل البته شوروی وجود دارد). این معماها می توانند کمی رمزنگاری شوند - من قطعاً بیشتر از آنچه می خواهم اعتراف کنم به دیوار سلسله مراتب خیره شده ام - اما فهمیدن آنها احساس پیروزی می کند. و بله ، گرافیک ها قدمت دارند ، اما اگر در آن جذابیت اواخر دهه 90 قرار بگیرید ، جو کاملاً حفظ می شود.

اگر می خواستید فریاد بزنید "که متعلق به یک موزه است!" در حالی که از تله های سنبله پرش می کنید ، این بازی شماست.