خوب ، بنابراین Dungeons & Dragons on the Genesis یکی از آن RPG های مدرسه قدیمی است که به نوعی ناخن ها را احساس می کند بدون اینکه شما را در منوها غرق کند. شما با انتخاب یک مهمانی شروع می کنید-مظنونین ، روحانی ، ELF ، مظنونین معمول-و بلافاصله به این سیاه چال مبتنی بر شبکه پرتاب می شوند که در آن هر سایه ممکن است یک تقلید یا یک تله گودال را پنهان کند. نوبت به نوبه خود اما سر و صدا ، و طلسم در واقع باعث می شود دو بار قبل از سوزاندن آن آتشین آخرین بار فکر کنید.

چه چیزی من را شگفت زده کرد؟ سیاه چال ها فقط راهروهایی با اسکلت تصادفی نیستند. معماهای مناسب ، سوئیچ های پنهان ، حتی NPC هایی که اگر بیش از حد به آنها اعتماد کنید ، به شما خیانت می کنند. گرافیک ها اوج 16 بیتی هستند-اسپری های پرحاشیه ، نورپردازی مودبانه-و موسیقی به این شکل sega synth که به نوعی مبارزه با یک مکعب ژلاتینی را احساس حماسه می کند ، دریافت کرد.

هشدار عادلانه: اگر عجله کنید وحشیانه است. فراموش کردید که یک بار مشعل بخرید و 10 دقیقه در تاریکی صرف کنید تا یک مهمانی غول تیم من را پاک کند. با این حال ، هنگامی که بالاخره اسرار یک سیاه چال را ترک می کنید یا یک منتقد را بر روی اژدها فرود می آورید؟ سروتونین خالص. این نوع بازی است که در آن زمان را از دست می دهید و ناگهان ساعت 2 صبح است.