Tamam, bu yüzden Genesis'teki Dungeons & Dragons, masa üstü bir şekilde sizi menülerde boğmadan çivileyen eski okul RPG'lerinden biri. Bir parti seçerek başlarsınız-fighter, din adamı, elf, olağan şüpheliler-ve hemen her gölgenin bir mimik veya bir çukur tuzağını gizleyebileceği bu ızgara tabanlı zindana atılırsınız. Savaşın sıraya dayalı ama hızlı ve büyüleyici, aslında o son ateş topunu yakmadan önce iki kez düşünmenizi sağlar.

Beni ne şaşırtan? Zindanlar sadece rastgele iskeletlere sahip koridorlar değil. Çok fazla güvenirseniz, uygun bulmacalar, gizli anahtarlar, hatta doğrudan size ihanet edecek NPC'ler var. Grafikler zirve 16 bittir-chunky sprite, karamsar aydınlatma-ve müzik, bir şekilde jelatinimsi bir küp ile savaşmayı destansı hissettiren Sega Synth havasına sahip.

Adil uyarı: Acele ederseniz acımasız. Bir kez meşaleler almayı unuttum ve bir hortlak partisi ekibimi silmeden önce karanlıkta 10 dakika sürdü. Yine de, nihayet bir zindanın sırlarını kırdığınızda veya bir ejderhaya bir eleştiriye indiğinizde? Saf serotonin. Bu, zaman izini kaybettiğiniz türden bir oyundur ve aniden sabah 2.