Duke Nukem 64 هرج و مرج در اواخر دهه 90 است و صادقانه ، این هنوز یک انفجار است. شما شروع به انفجار بیگانگان در یک شهر نئون می کنید ، و تک خط های مسخره ای مانند "سلام به پادشاه ، عزیزم!" در حین برداشت اسلحه و بمب لوله. سطح آن با مناطق مخفی بسته بندی شده است. بعضی از درها منفجر می شوند ، برخی دیگر به کارت کلیدی احتیاج دارند و نیمی از سرگرمی فقط فهمیدن به کجا می رود.

کنترل ها یک دقیقه طول می کشد تا به آن عادت کنید (N64 Joystick با هدف ، UGH) ، اما پس از انجام این کار ، به عنوان جهنم رضایت بخش است که دشمنان را با Chaingun سریع آتش بزنید. و بله ، پرشکوه طنز ، اما این بخشی از جذابیت است - این بازی به هیچ وجه خود را جدی نمی گیرد. فقط انتظار داستان های عمیق را نداشته باشید. همه چیز در مورد عمل اجرا و اسلحه با یک طرف نگرش است.

اگر با این دوره از تیراندازها بزرگ شده اید ، این یک سفر دلتنگی است که ارزش تجدید نظر دارد. اگر اینگونه نباشد ، هنوز یک کپسول زمان محکم از آنچه باعث شده بازی های FPS در مدرسه قدیمی بسیار سرگرم کننده باشد.