Adam, Snes'teki Super Street Fighter II hala farklı. Önyüklüyorsunuz ve patlama - klasik capcom giriş müziği devreye giriyor ve aniden tekrar 10 yaşındaysınız, bir arcade'deki düğmeleri eziyor. Kadro efsanelerle istiflenmiş: Ryu'nun ateş topları doğru hissediyor, Chun-Li'nin şimşek bacakları aptalca tatmin edici ve Guile hala o flaş vuruşunun arkasındaki kaplumbağanın kralı.

İlk maç, kontrollerin hatırladığınızdan daha sıkı olduğunu anlayacaksınız. Bir ejderha yumruğunu çekmek *zor *değil, ancak daha yüksek zorluklar nedeniyle CPU'ya sürekli olarak iniş yaparken iyi şanslar. Ve beni Vega'nın pençesine bile başlamayın - bir şey, AI bu adamı arcade'de olduğundan daha ucuz hissettiriyor.

Bu mükemmel nostalji karışımı var ve "Oh bok, aslında bunu öğrenmek zorundayım." Birkaç tur kaybedecek, komik kötü Engrish zafer alıntılarına güleceksiniz, sonra hemen rövanşına çarpacaksınız. Hala bir öğleden sonra kanepe kooperatifi ile öldürmenin en iyi yollarından biri.