Game Boy'daki Popeye 2, sağlam bir platform iken bir şekilde çizgi filmin havasını çivileyen garip küçük mücevherlerden biridir. Martıları yumrukluyorsunuz, fıçılardan kaçıyor ve ıspanakları şık bir şekilde çıkıyormuş gibi çekiyorsunuz - klasik Popeye Chaos. Birinci seviye sizi hemen içine atıyor: Olive'in kapanması (tekrar) ve Bluto'nun kendini beğenmiş yüzü pratik olarak bir mafsal sandviç için yalvarıyor.

Kontroller basittir - at, yumruk, tekrarlayın - ancak daha sonraki aşamalardan bazıları hareketli platformlar ve düşmanlarla en az beklediğiniz yerde ortaya çıkıyor. Ispanak güçlendirme, sürüldüğünüzde bir cankurtarandır, ancak Bluto, çapraz atmaya başladığında hilelere yemin ederim. Müzik bu kabarık 8 bit cazibesine sahip ve Sprite çalışıyor mu? Bir Game Boy unvanı için şaşırtıcı derecede etkileyici. Popeye'nin nefesinin altında mırıldandığını neredeyse duyabilirsiniz.

Kısa, elbette, ama nihayet bluto uçuş göndermek için son yumruk çivilemek için tatmin edici bir şey var. Daha sonra tema şarkısını mırıldanırsanız şaşırmayın.