Game Boy'da Metroid II, donanımdan çok daha büyük hisseden oyunlardan biri. SR388'e tek bir işle iniyorsunuz - her son Metroid'i silin - ama ne kadar derin giderseniz, aldığı tuhaf. Gezegenin tüm tünelleri ve lavları ve ilk başta her zamanki gibi atlayıp çekim yapıyorsunuz. Sonra yükseltmeler bulmaya başlarsınız-duvarlara yapışmanızı sağlayan örümcek topu bir oyun değiştiricidir-ve aniden temizlediğinizi düşündüğünüz alanlarda geri izliyorsunuz, sırlar için avlanıyorsunuz.

Metroidlerin kendileri gittikçe gelişir, küçük jöle lekeleri başlar ve bu garip yüzen canavarlara dönüşür. Ve bu film müziği? Mağaraları bir şekilde daha yalnız hissettiren tüm ürkütücü bip ve blooplar. Süper Metroid kadar cilalı değil, ama bu konuda çiğ bir şey var - sanki bu kalıntılarda gerçekten ilk alaycı olduğun gibi. Sadece bir harita beklemeyin; 1991 gibi grafik kağıdına kendiniz çekeceksiniz.