N64'teki Goldeneye, şimdi bile doğru hisseden oyunlardan biri. Baraj seviyesinden gizlice başlarsınız, elinde PP7'yi susturur ve birkaç dakika içinde ya tam Rambo'ya gidersiniz ya da bağ gibi gizli olmaya çalışırsınız (ve başarısız olursunuz). Modern atıcılardan geliyorsanız kontrollerin alışması bir saniye sürer, ancak tıkladıktan sonra saf kaos - özellikle çok oyunculu.

Çok oyunculudan bahsetmişken, oyun gerçekten parlıyor. Dört oyuncu, bölünmüş ekran, OddJob konuşulmamış kural tarafından yasaklandı. Tesis haritası hala en iyi şekilde bir kabus ve hiçbir şey birisinin altın silahı aldığını duyma paniğini yenemez. Tek oyunculu bir sarkma da, her yere mermi püskürtmeden önce sizi düşündüren görevlerle.

Evet, grafikler şimdi bloklu, ancak alarmlar söndüğünde veya zamanlayıcı bitmeden kaçmak için yarıştığınız zaman gerginlik? Zamansız.