Als je je ooit een piloot van een hotshot -ruimte wilde voelen zonder je bank te verlaten, is Wing Commander: The Secret Missions on SNES ongeveer zo dichtbij als het komt. Je begint op de hoogte te worden gebracht van wat schetsmatige Intel over Kilrathi-bewegingen-standaard militaire dingen-maar dan klaut je plotseling in je jager en probeer je niet uit elkaar te worden geblazen door zwermen met kattengezicht. De Pixel Art houdt verrassend goed stand voor een 16-bit dogfighter, vooral als je door asteroïde velden weven met lasers die langs je cockpit flitsen.

De missies beginnen simpel - dit doen dit op - maar dingen escaleren snel. Het ene moment plukt u achterblijvers af, de volgende keer dat u wanhopig in de minderheid bent en bidt dat uw naverbranders het volhouden. De bedieningselementen duren een seconde om te klikken (dat SNES Pad niet is gemaakt voor ruimtesims), maar zodra ze dat doen, voelt het uit een strakke spiraal om een staart te schudden stom bevredigend. Word gewoon niet te eigenwijs - die Kilrathi -jagers houden ervan je graag te hinderden zodra je denkt dat je de sector hebt opgeruimd.

Het heeft die klassieke vleugelcommandant -sfeer waarbij elke overwinning je een legende geeft, en elke mislukking laat je de resetknop stampen. Als je überhaupt in de ruimte gevechten, is deze nog steeds de moeite waard om op te schieten.