WWF Super WrestleMania op SNES is waar het 16-bits worsteltijdperk echt van start ging-althans voor LJN's rare kleine trilogie. Het is ruw rond de randen vergeleken met latere games, maar er is iets charmants aan de manier waarop de sprites rond de ring lommer zijn, ellebogen die wild vliegen. Je hebt klassieke worstelaars zoals Bret Hart en The Undertaker, hoewel hun movesets zijn ... laten we zeggen "vereenvoudigd".

Eerste match in, u zult merken dat de bedieningselementen even wennen zijn-het inladen van het doorkruisen voelt stijf aan en omkeringen zijn in principe op geluk gebaseerd. Maar als je eenmaal de timing ontdekt, is er een raar bevredigend ritme. Het publiek geluid is hilarisch repetitief en de scheidsrechter staat daar gewoon als een mannequin, maar dat hoort bij de nostalgie. Het is het soort spel dat je meer speelt voor de sfeer dan de mechanica.

Absoluut een product van zijn tijd, maar als je ermee bent opgegroeid, is de Jank de helft van het plezier.