Virtua Fighter 2 op het Genesis was een van die spellen waardoor je het gevoel gaf dat je een arcade -kast in je handen hield. Het rooster is kleine maar boordevol persoonlijkheid - Akira heeft die brutale tellers, dansen er rond alsof ze onaantastbaar is en wolf? Ja, hij haalt gewoon mensen op en slaat ze af. Geen chique vuurballen hier, alleen pure, gewichtige vechtsporten.

Wat ik leuk vind, is hoe opzettelijk elke beweging voelt. Mash -knoppen en je eet een vuist in het gezicht. Maar tijd dat je blokken en tegengerechten goed, en plotseling jij bent degene die jongleert met tegenstanders in de lucht. De afbeeldingen zijn blokkerig volgens de normen van vandaag, maar toen zagen die veelhoekige jagers er onwerkelijk uit. Houd nog steeds stand als je het mij vraagt.

Beste deel? Geen flitsende super beweegt om je te redden. Het zijn allemaal footsies, afstand en weten wanneer je een risicovolle elleboog moet gooien. Dit is het soort jager dat geduld beloont - of alleen de suplex van Wolf spamt als je je lui voelt.