Genesis'teki Virtua Fighter 2, elinizde bir arcade dolabı tuttuğunuzu hissettiren oyunlardan biriydi. Kadro küçük ama kişilik ile dolu - Akira acımasız tezgahları var, Pai dokunulmaz gibi dans ediyor ve kurt mu? Evet, sadece insanları alır ve onları çarpar. Burada süslü ateş topu yok, sadece saf, ağır dövüş sanatları.

Sevdiğim şey, her hareketin ne kadar kasıtlı hissettiği. Düğmeleri ezin ve yüzüne bir yumruk yiyeceksiniz. Ama bloklarınızı ve tezgahlarınızı doğru zamanlayın ve aniden havada rakipleri hokkabazlık yapan kişi sizsiniz. Grafikler bugünün standartlarına göre bloklu, ancak o zamanlar bu çokgen savaşçılar gerçek dışı görünüyordu. Bana sorarsan hala devam ediyor.

En iyi bölüm? Sizi kurtarmak için gösterişli bir süper hareket yok. Hepsi ayak, boşluk ve ne zaman riskli bir dirsek atacağını bilmek. Bu, sabrı ödüllendiren ya da tembel hissediyorsanız Wolf'un supleksini spam gönderen bir savaşçı.