Virtua Fighter 2 op Genesis houdt nog steeds verrassend goed stand - het is een van die zeldzame arcade -poorten die eigenlijk als de echte deal aanvoelen. Zodra je een jager kiest (ik ga altijd voor Akira of Lau), word je in deze frisse, no-nonsense 3D-stijl gevechten gegooid waar elke punch en gooien ertoe doet. Geen vuurballen of flitsende supers hier - alleen pure, zware vechtsporten waarbij afstand en timing het verschil maken.

Het rooster is klein maar evenwichtig, en elk personage vecht eigenlijk zoals hun echte stijl suggereert. Jacky's Brawler -stoten voelen niets als Pai's snelle stakingen, en veel succes met het proberen te spammen tegen iemand die weet wat ze doen. De graphics waren vroeger verbluffend, en zelfs nu is er iets charmants aan die dikke polygoonmodellen.

Het is niet de gemakkelijkste jager om te beheersen - een aanrecht op te zetten of een trap te fluiten, maakt je wijd open - maar dat maakt het landen van een perfecte combinatie zo bevredigend. Als je een vriend hebt voor versus modus, nog beter. Geef me niet de schuld als je begint te ruzie maken over of die laatste hit goedkoop was of niet.