Genesis'teki Virtua Fighter 2 hala şaşırtıcı derecede iyi duruyor - gerçek anlaşma gibi hisseden nadir arcade limanlarından biri. Bir savaşçı seçtiğiniz ikinci (her zaman Akira veya Lau'ya gidiyorum), her yumruk ve atışın önemli olduğu bu gevrek, saçma 3D tarzı savaşlara atılırsınız. Burada ateş topu veya gösterişli süper yok - sadece aralık ve zamanlamanın tüm farkı yarattığı saf, ağır dövüş sanatları.

Kadro küçük ama dengeli ve her karakter aslında gerçek dünya tarzları gibi savaşıyor. Jacky'nin kavgacı yumrukları Pai'nin hızlı grevleri gibi hiçbir şey hissetmez ve ne yaptıklarını bilen birine spam atmaya çalışırken iyi şanslar. Grafikler gün içinde akıl almazdı ve şimdi bile, bu tıknaz çokgen modelleri hakkında büyüleyici bir şey var.

Usta için en kolay savaşçı değil - bir tezgahı çıkarmak veya bir tekme fırçalamak sizi tamamen açık bırakıyor - ancak iniş yapmayı bu kadar tatmin edici hale getiren şey bu. Etrafta bir arkadaşınız varsa, daha da iyi. Son vuruşun ucuz olup olmadığını tartışmaya başladığınızda beni suçlama.