Ultraman Club 2 is een van die rare, charmante NES -games die Japan nooit hebben verlaten - wat jammer is, omdat het in feite Ultraman is dat Mario Party ontmoet voordat Mario Party zelfs bestond. Je kiest je favoriete Ultraman (ik ga altijd met zeven, geen spijt) en springt in deze mini-games die variëren van racen tot rare doelschietuitdagingen. De bedieningselementen zijn janky op die klassieke NES -manier, maar het heeft deze goofy energie die het moeilijk maakt om neer te zetten.

Sommige van de mini-games zijn totale onzin-zoals een waar je gewoon knoppen stampt om Ultraman Cop Wood te maken?-maar dat hoort bij het plezier. De Pixel Art is ook verrassend gedetailleerd voor een NES -game, vooral wanneer de ultras hun kenmerkende poses uiten. Verwacht gewoon geen diepe ervaring met één speler; Dit is pure bank multiplayer chaos.

Als je vrienden hebt die het niet erg vinden om te worstelen met old-school controls, is het een geweldige tijd voor korte bursts. Anders is het meestal een nieuwsgierigheid voor Ultraman -fans of verzamelaars.