Oké, dus Tomb Raider: Legend on DS is eigenlijk de grootste hits van Lara Croft die in een kleine cartridge worden geperst. Je begint met het opschalen van enkele afbrokkelende ruïnes - klassiek Lara - voordat je in shootouts gaat met huurlingen die duidelijk niet de memo kregen over het niet knoeien met haar. De bedieningselementen hebben even nodig om aan te wennen (dat touchscreen zweep-swinging aanvoelt in het begin raar), maar als het eenmaal klikt, gooit u tussen richels en blazende slechteriken alsof het niets is.

De puzzels zijn eigenlijk behoorlijk slim voor een handheld -poort - geen van die "push het voor de hand liggende blok" onzin. Het ene moment richt je oude mechanismen op, het is de volgende minuut die je spike -vallen ontwijkt zoals een archeoloog Ninja. En ja, de graphics zijn een beetje dik (het is de DS), maar er is iets charmants aan het kijken naar Lara Backflip in pixelated glorie. Verwacht gewoon niet de volledige console-ervaring-dit lijkt meer op een pocket-sized adrenalineschot.

Als je een zwak hebt voor het begin van de Action-Adventure Vibes uit de vroege jaren 2000, is dit een solide tijd-moordenaar tussen busritten.