Mario & Sonic op de Olympische Spelen op DS is eigenlijk een chaotische, knop-stoppelende partij vermomd als sport. Je kiest je favoriete personage - ik ga altijd met Sonic omdat, nou ja, snelheid - en dan duik in evenementen zoals 100m streepjes, boogschieten of zelfs dromerige fantasieversies waar je door ringen zwemt of trampolines stuitert. De bedieningselementen zijn eenvoudig genoeg dat iedereen erin kan springen, maar veel geluk dat je niet tegen je DS schreeuwt tijdens de hamerworp wanneer je per ongeluk de verkeerde kant op draait.

Wat leuk is, is het zien van Mario -personages zoals Bowser die Polse Vault of Sonic onhandig proberen te doen gymnastiek doen. De multiplayer is echter waar het echt schijnt-niet zoals het vernietigen van je vriend in tafeltennis met een goed getimede Luigi-backhand. Het is niet super diep, maar het is een solide keuze als je iets snel en belachelijks wilt om met anderen te spelen.