Mario & Luigi: Partners op tijd is een van die DS RPG's die gewoon bij je blijft. Je begint te denken dat het weer een leuk Mario -avontuur is - totdat baby Mario en Luigi opduiken, en plotseling jongleer je met vier personages in gevechten. De tijdreizentwending betekent dat je tussen verleden en heden springt, puzzels oplost die eigenlijk wat hersenkracht vereisen (in tegenstelling tot bijvoorbeeld je gemiddelde platformer).

Combat is het echte hoogtepunt hier - gedimde knop drukt op aanvallen en ontwijkingen houden dingen actief, en het coördineren van alle vier de bros voelt in het begin chaotisch, maar super bevredigend als je het ritme krijgt. Het schrijven heeft ook die klassieke Mario & Luigi -humor, waarbij Luigi zijn gebruikelijke nerveuze zelf is en de baby's die extra slapstick toevoegen.

Het is niet de langste RPG die er is, maar de charme en slimme mechanica maken het de moeite waard om opnieuw te bezoeken. Geef me gewoon niet de schuld als je begint te mompelen "Baby Cry" geluidseffecten in je adem na een paar uur.