Ooit het kwaad in het gezicht willen slaan terwijl ze belachelijke one-liners spuiten? Dat is eigenlijk de tik op Sega Genesis in een notendop. Je speelt als de grote, blauwe, onverwoestbare goofball uit de strips, stuitert door niveaus die voelen alsof iemand een cartoon op zaterdagochtend nam en in een zij-scroller sloeg.

Het eerste wat je zult opmerken, is hoe absurd de jaren 90 het allemaal aanvoelt - brandende kleuren, dikke sprites en vijanden die eruit zien alsof ze ontsnapten uit een afgewezen speelgoedlijn. De tik heeft zijn gebruikelijke bewegingen - jumping, ponsen en die rare kleine spin -aanval - maar het echte plezier is in de domme kleine details, zoals hoe hij roept "lepel!" Als hij naar slechteriken zwaait.

Het is niet de moeilijkste platformer die er is, maar sommige van de latere niveaus worden stiekem met hun vijandelijke plaatsingen. En ja, de soundtrack heeft die klassieke Genesis Twang - het soort dat in je hoofd steekt lang nadat je het hebt uitgeschakeld. Als je van rare, nostalgische superheldenspellen houdt, is dit een solide tijd. Verwacht gewoon niet dat het zichzelf serieus neemt.