Hiç gülünç tek gömlekleri tükürürken yüzüne kötülüğü yumruklamak istediniz mi? Bu temelde kısaca Sega Genesis'in kene . Çizgi romanlardan büyük, mavi, yıkılmaz goofball olarak oynuyorsunuz, birisinin Cumartesi sabahı bir karikatür aldığı ve onu bir yan kaydırıcıya parçaladığı gibi seviyelerden geçiyorsunuz.

Fark edeceğiniz ilk şey, her şeyin ne kadar saçma bir şekilde hissettiğidir - parlak renkler, tıknaz spriteler ve reddedilen bir oyuncak çizgisinden kaçmış gibi görünen düşmanlar. Kene her zamanki hareketlerini aldı - atlama, delme ve garip küçük spin saldırısı - ama gerçek eğlence, "kaşık" diye bağırdığı gibi aptal küçük detaylarda. Kötü adamlara sallandığında.

Oradaki en zor platformcu değil, ancak daha sonraki seviyelerin bazıları düşman yerleşimleriyle sinsi oluyor. Ve evet, film müziği o klasik Genesis Twang'a sahip - kapattıktan sonra kafanızda yapışan tür. Tuhaf, nostaljik süper kahraman oyunlarına giriyorsanız, bu sağlam bir zaman. Sadece kendini ciddiye almasını beklemeyin.