Oké, dus de Second Reality Project 2 is een van die SNES -games die voelt alsof het rechtstreeks uit 1994 teleporteert. Je begint in deze rare, kleurrijke wereld waar de platforms net iets te ver uit elkaar zijn, en de eerste vijand - sommige stuiterende blauwe blob genaamd Zycloboo - klopt je meteen in een put. Klassiek.

De Pixel Art heeft die dikke, nostalgische charme en de muziek? Super pakkend op die manier kunnen alleen 16-bit soundtracks zijn. Maar laat de schattige looks je niet misleiden - sommige van deze sprongen zijn wreed. Er is dit ene niveau waar je spinning -zaagbladen ontwijkt terwijl platforms onder je verdwijnen, en ja, ik heb misschien een beetje naar mijn tv geschreeuwd.

Als je opgroeide met SNES -platformers, zal dit alle juiste noten raken. Als je dat niet deed? Welnu, welkom in de jaren 90, waar game -overs frequent waren en checkpoints een luxe waren. Hoe dan ook, het is een solide kleine tijdcapsule met net genoeg frustratie om de overwinningen verdiend te laten voelen.