Oké, dus het masker op SNES is eigenlijk wat er gebeurt als je de manische energie van Jim Carrey neemt en deze in een zijschaal propt. Je begint als zachtaardige Stanley Ipkiss, maar zodra je op die groene vloek slaat, gaan de dingen volledig van de rails. Het ene moment gooi je speelkaarten als een maniak, het is de volgende minuut dat je jezelf opblaast als een ballon om over vijanden te zweven - het is belachelijk op de beste manier.

De niveaus zitten boordevol kleine knikjes naar de film, zoals dansende agenten en die kleine hond die gewoon niet zal stoppen. De kunststijl nagelt de cartoonachtige chaos, hoewel sommige platforms een beetje janky kunnen worden (kijkend naar je, rioolniveau). Toch is er iets vreemds bevredigend aan het pelting van gangsters met gigantische hamers of een tornado van confetti worden. Het is niet het diepste spel, maar het is pure raarheid van de jaren 90 met een moordende soundtrack. Verwacht gewoon niet dat het altijd eerlijk speelt.