โอเคดังนั้น หน้ากาก ใน SNES จึงเกิดอะไรขึ้นเมื่อคุณใช้พลังงานคลั่งไคล้ของจิมแคร์รี่และยัดมันลงในตัวเขียนด้านข้าง คุณเริ่มต้นเป็น Stanley Ipkiss ที่มีมารยาทอ่อนโยน แต่ครั้งที่สองที่คุณตบสาปแช่งสีเขียวที่ต้องเผชิญกับสิ่งต่าง ๆ อย่างสมบูรณ์ หนึ่งนาทีที่คุณกำลังเล่นไพ่เหมือนคนบ้าคนต่อไปที่คุณกำลังพองตัวเองเหมือนบอลลูนที่ลอยอยู่เหนือศัตรู - มันไร้สาระในวิธีที่ดีที่สุด

ระดับเต็มไปด้วยพยักหน้าเล็กน้อยกับภาพยนตร์เช่น Dancing Cops และสุนัขตัวเล็ก ๆ ที่ไม่เลิก สไตล์ศิลปะเล็บความโกลาหลของการ์ตูนแม้ว่าบางส่วนของแพลตฟอร์มจะได้รับความสุขเล็กน้อย (มองคุณระดับท่อระบายน้ำ) ถึงกระนั้นก็ยังมีบางอย่างที่น่าพอใจอย่างแปลกประหลาดเกี่ยวกับพวกอันธพาลที่มีตะลุมพุกยักษ์หรือกลายเป็นพายุทอร์นาโดแห่งลูกปา มันไม่ใช่เกมที่ลึกที่สุด แต่มันเป็นความแปลกประหลาดที่บริสุทธิ์ในยุค 90 ด้วยซาวด์แทร็กนักฆ่า อย่าคาดหวังว่ามันจะเล่นได้อย่างยุติธรรมตลอดเวลา