Dus Sword of Hope on Game Boy - ja, het vervolg - gooit je meteen terug in de laarzen van Prince Theo en jaagt dat legendarische zwaard opnieuw op omdat, verrassing, Zakdos nog steeds problemen veroorzaakt. Het is een dungeon crawler in de eerste persoon, maar met die klassieke RPG-sleur waar elke stap een willekeurige strijd zou kunnen betekenen. De pixelkunst is eenvoudig maar vreemd charmant en de muziek? Precies het soort chiptune banger dat je zou verwachten.

Eerste wat je zult opmerken? De menu's. Het is allemaal op tekst gebaseerd, dus je kiest constant tussen aanval, magie of items-geen mooie animaties hier. Maar er is iets bevredigend aan langzaam wegchippen van vijandelijke HP terwijl je je kleine inventaris beheert. Verwacht gewoon niet dat het je hand vasthoudt. Je zult verdwalen, je zult sterven, en ja, je zult waarschijnlijk een paar keer resetten.

Als je van old-school RPG's houdt waardoor je voor elke overwinning werkt, is dit een solide tijdcapsule. Breng gewoon geduld.