Super Metroid -afhankelijkheid is een van die SNES -games die gewoon bij je blijft. Je begint in dit griezelige, rustige ruimtestation-geen handig, alleen jij en het gebrom van machines. De sfeer is dik en binnen enkele minuten springt u, schieten en rol je in een bal als een soort intergalactische gordeldier.

Het niveauontwerp is op de beste manier belachelijk. Je zult teruggaan door zones die je dacht dat je wist, alleen om te beseffen dat je een verborgen raketupgrade hebt gemist achter een aantal breekbare blokken. En de bazen? In het begin brutaal, maar zo bevredigend wanneer je eindelijk hun patronen ontdekt. Die eerste ontmoeting met Ridley geeft me nog steeds koude rillingen.

Het gaat echter niet alleen om het vernietigen van buitenaardse wezens. De manier waarop het verhaal zich ontvouwt door het milieu - verafstandige laboratoria, cryptische Chozo -beelden - zorgt voor de wereld die zich levend voelt. Als je nog nooit een Metroid -game hebt gespeeld, is dit een perfecte mix van uitdaging en die "Aha!" moment waarop alles klikt.