Oké, So Super Luigi World - Luigi's Quest is eigenlijk wat er gebeurt als Nintendo Luigi eindelijk de schijnwerpers geeft - en eerlijk gezegd verdient hij het. Het is een klassieke SNES -platformer, maar in plaats van rond te stampen als Mario, speel je als zijn slungeliger, iets meer nerveuze broer. De bedieningselementen voelen vertrouwd aan - sprongen, gladde glijbanen - maar Luigi heeft deze rare drijvende sprong die even duurt om eraan te wennen. Maar als je dat eenmaal doet, is het een beetje leuk om van de hoofden van vijanden te stuiteren alsof je van veren bent gemaakt.

De niveaus zitten boordevol details uit het SNES-tijdperk: verborgen blokken net buiten bereik, munten die achter het landschap worden weggestopt en de bowser's goers opduiken op de meest vervelende plekken. En ja, Peach wordt weer ontvoerd, maar deze keer is Luigi tenminste degene die met zijn ogen rolt en zuchtte voordat hij zijn pet grijpt. De muziek heeft die veerkrachtige, vrolijke Mario-sfeer, maar met een enigszins off-key wending-zoals Luigi's hele persoonlijkheid.

Als je een van de oude Mario -spellen hebt gespeeld, schuif je deze recht in, hoewel sommige sprongen bedrieglijk gemeen zijn. Een spel waard als je een zwak hebt voor groene overalls en platforms van de jaren 90.