Pekala, Süper Luigi dünyası - Luigi'nin arayışı temelde Nintendo sonunda Luigi'yi spot ışığı verdiğinde olan şeydir - ve dürüst olmak gerekirse, bunu hak ediyor. Bu klasik bir SNES platformu, ama Mario olarak durmak yerine, biraz daha gergin kardeşi olarak oynuyorsunuz. Kontroller tanıdık hissediyor - etkin atlamalar, kaygan slaytlar - ama Luigi alışması bir dakikanızı süren bu garip floaty sıçramasına sahip. Yine de, yayından yapılmış gibi düşmanların kafalarını zıplamak eğlenceli.

Seviyeler bu küçük SNES dönemi detaylarıyla doludur: Gizli bloklar ulaşılamaz, manzaranın arkasına sıkışmış paralar ve Bowser'ın goons en can sıkıcı noktalarda ortaya çıkıyor. Ve evet, şeftali tekrar kaçırıldı, ama en azından bu sefer Luigi, kapısını tutmadan önce gözlerini yuvarladı ve iç çekiyor. Müzik o kabarık, iyimser Mario vibe, ama biraz anahtar dışı bir bükülme ile-Luigi'nin tüm kişiliği gibi.

Eski Mario oyunlarından herhangi birini oynadıysanız, bazı atlamalar aldatıcı bir şekilde ortalama olsa da, doğrudan buna gireceksiniz. Yeşil tulumlar ve 90'ların platformu için yumuşak bir noktanız varsa oyuna değer.