Oké, dus Super Luigi Bros op SNES is eigenlijk wat er gebeurt als Luigi eindelijk zijn moment krijgt - geen meer leven in Mario's schaduw. Je redt nog steeds perzik (omdat Bowser nooit leert), maar deze keer voelt alles net een beetje ... floatier. Luigi's sprong is raar hoog en glad, wat even wennen, maar zodra je je aanpast, is het een beetje leuk om als een groene veer van Goombas af te stuiteren.

De niveaus zijn bekend maar geremixed - Same Mushroom Kingdom Vibes, maar met extra verborgen blokken en een paar stiekeme snelkoppelingen. De muziek is nog steeds die klassieke SNES -trui, hoewel ik zweer dat het underground -thema enigszins anders klinkt? Misschien ben ik het gewoon. En ja, je pakt nog steeds vuurbloemen en stomp Koopas, maar er is iets bevredigend aan het doen op Luigi's rare, zwiepende manier.

Het is geen volledig vervolg, meer als een leuke alternatieve take-zoals het spelen van de originele game, maar iemand kantelde het scherm enigszins. Als je te vaak door Super Mario World bent verbrand, is dit een solide manier om het te vermengen.