خوب ، بنابراین Super Luigi Bros در SNES اساساً اتفاقی است که لوئیجی در نهایت لحظه خود را بدست می آورد - بیشتر در سایه ماریو زندگی نمی کند. شما هنوز هلو را نجات می دهید (زیرا Bowser هرگز یاد نمی گیرد) ، اما این بار همه چیز فقط کمی احساس می شود ... شناور. پرش لوئیجی به طرز عجیبی و لغزنده است ، که عادت می کند به آن عادت کند ، اما پس از تنظیم ، این یک نوع سرگرم کننده است که مانند یک چشمه سبز از Goombas استفاده می کند.

سطح آشنا اما ریمیکس است - نام های قارچ قارچ ، اما با بلوک های مخفی اضافی و چند میانبر دزدکی. موسیقی هنوز هم آن دلخراش کلاسیک SNES است ، اگرچه سوگند می خورم که موضوع زیرزمینی کمی متفاوت به نظر می رسد؟ شاید فقط من باشم. و بله ، شما هنوز هم گلهای آتش و استامپ کوپاس را می گیرید ، اما در مورد انجام این کار به روش عجیب و غریب و عجیب لوئیجی رضایت بخش است.

این یک دنباله تمام عیار نیست ، بیشتر شبیه یک بازی جایگزین سرگرم کننده است-مانند بازی اصلی بازی اما کسی صفحه را کمی کج کرده است. اگر بارها و بارها از طریق سوپر ماریو دنیای سوزانده اید ، این یک روش محکم برای مخلوط کردن آن است.