Oké, dus super terug naar het toekomstige deel II op SNES is eigenlijk een liefdesbrief aan de film-als die liefdesbrief in krijt werd gekrabbeld door iemand die de plot slechts half herinnerde. Je springt tussen 1955, 1985 en 2015 als Marty, springt over vuilnisbakken in Hill Valley of ontwijk in de toekomst hoverboard -pestkoppen. De Pixel Art is eigenlijk best charmant, vooral Doc's wilde haaranimaties.

Gameplay is je standaardplatform uit de jaren 90 - een beetje stijf, een beetje janky, maar vreemd vertederend. De muzieknagels die SNES Synth -sfeer, hoewel veel geluk het BTTF -thema uit je hoofd haalt na het spelen. Pro -tip: de skateboard -secties hebben het gevoel dat ze actief tegen je vechten, maar als je eenmaal de timing hebt verlaagd, is het vreemd bevredigend. Verwacht gewoon niet dat het standhoudt zoals, zeg, Super Mario World .

Eerlijk gezegd? Het is een nostalgie -reis - leuker als je een diehard fan bent van de films. Je grijnst naar kleine details zoals de Almanac Side-Quest of Biff's belachelijke sprite. Maar als je hier gewoon bent voor strakke platforms, tempo misschien die verwachtingen. Toch wordt het schieten van de DeLorean nooit oud.