Spider-Man: Edge of Time on DS is een van die rare kleine handheld-aanpassingen die daadwerkelijk zijn eigen ding doen in plaats van alleen de consoleversie te kopiëren. Je ruilt tussen Classic Spidey en de futuristische "geweldige" versie, het repareren van tijdlijnrampen voordat ze alles verwoesten. De eenvoudige maar bevredigende gevechten van het gevecht - je zult met scheuren met webfoto's en tellers jongleren, terwijl het kleine scherm op de een of andere manier New York groter voelt dan het zou moeten.

Wat me verbaasde, was hoeveel ze in deze kar hebben geperst. Er is een daadwerkelijk stemacteren (hoewel het een beetje gecomprimeerd wordt), en de tijdveranderende monteur betekent dat je constant ziet hoe je acties in het ene tijdperk met de andere rotzooien. Een deel van de platforms wordt janky met de DS -bedieningselementen, maar het spijkeren van een perfecte schommel tussen wolkenkrabbers voelt nog steeds geweldig aan. Verwacht gewoon niet de open wereld-dit is meer een strakke, verhaalgestuurde brawler met een aantal slimme tijd puzzels.

Het is niet het diepste Spidey -spel dat er is, maar voor een DS -titel slaat het boven zijn gewicht.