Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen is eigenlijk het beste soort chaotische crossover - Imagine Mario doet een drievoudige axel terwijl Sonic niet probeert de halfpipe uit te vegen. De DS -versie houdt het eenvoudig maar verrassend leuk, met aanraakbedieningen die daadwerkelijk werken (meestal). Je bladert de stylus om bergafwaarts te skiën, tikken als gek in speed skaten en zwaaiend door krullen als een verwarde pinguïn.

Het heeft die klassieke Nintendo vs. Sega Vibe-Bowser Body-Check Knuckles in Hockey wordt nooit oud. De gebeurtenissen zijn hit of miss (Dream Ski Jumping Rules, kunstschaatsen voelt Janky aan), maar de multiplayer is waar hij schijnt. Verwacht gewoon geen diepe mechanica - dit is pure, dwaze bankconcurrentie. Grijp een vriend en bereid je voor op minstens één argument over de vraag of die randrun was opgetuigd.