Ah, ruimte-indringers op de SNES-in het kader van de grootvader van shooters, maar met een frisse laag 16-bits verf. Je kent de oefening: rijen pixelateerde aliens die het scherm af kruipen, dat iconische "pew-pew" geluidseffect, en die paniek wanneer ze versnellen. De SNES-versie houdt het klassiek, maar maakt de randen glad-koloren knallen meer en de bedieningselementen voelen precies goed aan bij een goede D-Pad.

Eerste paar minuten? Je bent meteen terug in die arcade-mentaliteit, terwijl je schoten in de rij staat terwijl de Aliens Zig-Zag naar je toe zat. De muziek heeft dat nostalgische gebrom, en het duurde niet lang, leun je in het scherm alsof het 1978 helemaal opnieuw is. Het is eenvoudig, maar dat is de charme - geen tutorials, geen pluis, alleen jij versus de eindeloze mars van ruimtesugs.

Eerlijk gezegd is het zelfs nu raar bevredigend. De SNES -poort vindt niets opnieuw uit, maar het is een solide manier om de oorspronkelijke paniek opnieuw te beleven. Probeer ze gewoon niet de bodem te laten bereiken.