De club van Solomon is een van die rare kleine game-boy-vervolgjes die onder de radar vlogen-het is de vervolg op de sleutel van Solomon, maar speelt eerlijk gezegd meer als een puzzelspel dan zijn actie-zware voorganger. Je gooit nog steeds magische blokken rond om kamers op te lossen, maar deze keer is er veel meer nadruk op timing en zorgvuldige beweging. De eerste paar schermen laten je misleiden door te denken dat het gemakkelijk is, dan staar je plotseling naar een kamer vol spikes en vraag je je af hoe je in hemelsnaam voorbij die vleermuis zou komen zonder spies te raken.

Het heeft die klassieke game boy -charme - monochrome sprites, dikke geluidseffecten en het soort moeilijkheidsgraad dat je om 2 uur 'nog een keer' mompelt. Sommige van de latere puzzels worden ronduit sadistisch, maar ze uitzoeken geeft je dezelfde haast als het kraken van een escape -kamer. Als je het origineel leuk vond, maar wenste dat het je meer deed denken dan reageren, is deze recht in je steegje.