Oké, dus Soleil (of Crusader of Centy als je niet in Europa bent) is een van die Genesis RPG's die onder de radar vlogen, maar absoluut meer liefde verdient. Je speelt als dit kind dat een sprekend zwaard krijgt - klinkt basis, maar de wending is dat je met dieren kunt chatten in plaats van alles te snijden. Dat verandert hoe je puzzels oplost en zelfs tegen vijanden vecht.

De wereld heeft die heldere, ietwat dromerige 16-bit charme-denk aan pastelkleurige bossen en dorpen waar NPC's eigenlijk rare, memorabele dingen zeggen. Combat is eenvoudig maar bevredigend en de muziek? Chefs-Kiss Sega Chiptune Magic. Het heeft die "Zelda-But-Make-It-Filosophical" sfeer waar je uitzoeken of geweld zelfs het antwoord is. (Spoiler: Soms is het, omdat hey, gigantische spinnen.)

Eerlijke waarschuwing: de vertaling is een beetje janky op plaatsen, maar dat draagt bijna bij aan de charme. Als je dit vroeger hebt gemist, is het een perfecte rare kleine tijdcapsule van RPG -experimenten uit de jaren 90. Verwacht gewoon geen uitgestrekt epos - het is meer een gezellig weekendavontuur met existentiële ondertoon.