Solar Wars is een van die diepe snijwonden die aanvoelt als een droom van koorts als je erop struikelt. Je wordt vanaf het begin in deze chaotische ruimte -strijd gegooid - geen tutorial, alleen lasers die overal vliegen en deze dikke pixelschepen die op de een of andere manier zwaar aanvoelen wanneer ze exploderen. De bedieningselementen duren een seconde om te klikken (waarom roteert de B -knop?!), Maar als je eenmaal het bankbeurten onder de knie hebt terwijl je asteroïden ontwijkt, is het vreemd bevredigend.

Er is iets charmants over hoe het scherm gewoon voor altijd verticaal scrollen, zoals de ontwikkelaars zijn vergeten een einde te maken. Ik bleef wachten op een baasgevecht dat nooit kwam, zwaaide gewoon na golf van die kleine driehoeksjagers. Eerlijk gezegd is de helft van het plezier proberen te decoderen wat er in hemelsnaam gebeurt in de verminkte verhaaltekst tussen niveaus.

Het is janky, het is luid, en ik ben er vrij zeker van dat de power-up iconen zonder reden gewoon smiley-gezichten zijn. Maar ik kon niet stoppen met spelen.