Güneş savaşları, üzerine tökezlerseniz ateş rüyası gibi hissettiren NES derin kesimlerinden biridir. En başından beri bu kaotik uzay savaşına atıldınız - öğretici yok, sadece her yerde uçan lazerler ve patladığında bir şekilde ağır hisseden bu tıknaz piksel gemileri. Kontroller tıklamak için bir saniye sürer (B düğmesi neden döner?!), Ancak asteroitlerden kaçarken bankacılık dönüşlerini astığınızda garip bir şekilde tatmin edicidir.

Devs'in bir son programlamayı unuttuğu gibi, ekranın nasıl sonsuza kadar kaydırmaya devam ettiği konusunda büyüleyici bir şey var. Hiç gelmeyen bir patron dövüşünü beklemeye devam ettim, sadece bu küçük üçgen savaşçıların dalgasından sonra dalgalandım. Dürüst olmak gerekirse, eğlencenin yarısı, seviyeler arasındaki köpüklü hikaye metninde ne olduğunu çözmeye çalışıyor.

Janky, yüksek sesle ve güçlendirme simgelerinin sebepsiz yere sadece gülen yüzler olduğundan eminim. Ama oynamayı bırakamadım.