جنگ های خورشیدی یکی از آن برش های عمیق NES است که اگر روی آن گیر بیفتید ، مانند یک رویای تب احساس می شود. شما از همان ابتدا به این نبرد فضایی هرج و مرج پرتاب شده اید - بدون آموزش ، فقط لیزرهایی که در همه جا پرواز می کنند و این کشتی های پیکسل پر پیچ و خم هستند که هنگام انفجار به نوعی احساس وزن می کنند. کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا کلیک کند (چرا دکمه B می چرخد؟!) ، اما هنگامی که شما در حالی که سیارک ها را گول می زنید آویزان می شود ، به طرز عجیبی رضایت بخش است.

چیز جذاب در مورد چگونگی صفحه نمایش فقط به صورت عمودی برای همیشه ، مانند Devs فراموش کرده است که برنامه را به پایان برساند. من منتظر یک مبارزه رئیس بودم که هرگز نیامد ، فقط بعد از موج آن مبارزان مثلث کوچک موج بزنم. صادقانه بگویم ، نیمی از سرگرمی در تلاش است تا آنچه را که هک در متن داستان گله شده بین سطح اتفاق می افتد ، رمزگشایی کند.

این شوخی است ، بلند است ، و من کاملاً مطمئن هستم که نمادهای برق بدون هیچ دلیلی فقط چهره های لبخند هستند. اما من نتوانستم جلوی بازی را بگیرم.