Shadowrun on the Genesis is deze rare, grimmige kleine cyberpunk -RPG die op de een of andere manier nog steeds standhoudt. Je begint gedumpt in een steegje met niets anders dan een pistool en een vaag idee van hoe je kunt overleven - wat eerlijk gezegd over de rechtvaart is voor de setting. Het eerste dat je raakt, is de sfeer: neon-verlichte straten, zakelijke goons op de loer in de schaduw en dit constante gebrom van gevaar. Het is niet mooi volgens de normen van vandaag, maar de Pixel Art heeft deze ruwe charme die de dystopische sfeer nagelt.

Gameplay is een mix van realtime gevechten en turn-based hacking, die onhandig klinkt maar op de een of andere manier werkt. Al vroeg schraap je contant geld voor betere uitrusting of cyberware terwijl je uitzoeken wie je moet vertrouwen (spoiler: bijna niemand). Het magische systeem voelt in het begin niet op zijn plaats - let en tovenaars in een cyberpunk -wereld? - maar het klikt raar zodra je je realiseert hoe brutaal een vuurbal is tegen het beveiligingsteam van een corpo.

Het is janky op plaatsen, en de leercurve is steil, maar er is niets anders zo leuk. Je stuitert er hard op of wordt urenlang in de lelijke, fascinerende wereld gezogen. Nog steeds een van de beste Cyberpunk RPG's die er zijn, wratten en zo.