Saturday Night Smammasters is een van die overdreven worstelspellen uit de jaren 90 waar alles aanvoelt als een cartoon-en dat bedoel ik op de best mogelijke manier. De personages zijn belachelijk (de letterlijk genaamd El Stingray), de bewegingen zijn overdreven en de menigte wordt gek wanneer je een suplex van het bovenste touw haalt. Het is niet super diep, maar de bedieningselementen zijn eenvoudig genoeg dat je je een weg naar de overwinning kunt knopen terwijl je je nog steeds als een professional voelt.

Spelen op Genesis betekent dat de sprites dik zijn, maar vol persoonlijkheid, en de stemclips van de omroeper geven op de een of andere manier elke wedstrijd als een groot probleem. Ik heb veel te veel middagen doorgebracht als een kind dat probeerde de geheime personages te ontgrendelen - sommige van hen zijn gewoon verheerlijkte paletwaps, maar wat maakt het uit wanneer je iemand door de mat opstapelt? Als je van arcade-stijl worstelen met nul realisme maar maximaal plezier, is dit geweldig.