Cumartesi gecesi Slammasters, her şeyin bir karikatür gibi hissettiği 90'lı yılların üst düzey güreş oyunlarından biri-ve bunu mümkün olan en iyi şekilde kastediyorum. Karakterler saçma (bir adamın tam anlamıyla El Stingray denir), hareketler abartılı ve üst ipi bir supleks çıkardığınızda kalabalık deliriyor. Süper derin değil, ancak kontroller hala bir profesyonel gibi hissederken zafere giden yolunuzu düğmeye basabileceğiniz kadar basit.

Genesis'te oynamak, spritelerin tıknaz ama kişilik dolu olduğu anlamına gelir ve spikerin ses klipleri bir şekilde her maçı büyük bir şey gibi hissettirir. Gizli karakterlerin kilidini açmaya çalışan bir çocukken çok fazla öğleden sonra geçirdim - bazıları sadece yüceltilmiş palet swapları, ama birisini paspastan kazarken kimin umurunda? Sıfır gerçekçilik ama maksimum eğlenceli arcade tarzı güreşe giriyorsanız, bu bir patlama.