Samurai Shodown over het Genesis is een van die vechtgames die je daadwerkelijk doen denken tussen schommels. Ja, het heeft de gebruikelijke combo -dingen, maar de pacing is langzamer - meer over het lezen van je tegenstander, het lokken van een zware schuine streep zodat je kunt straffen. De wapens voegen gewicht toe aan elke hit, en dat "geklang" wanneer Blades botsen nooit oud wordt.

Haohmaru kiezen lijkt eerst voor de hand liggend, maar ik werd verwoest door het bereik van Charlotte totdat ik de afstand had bedacht. De AI is brutaal als je alleen knop-p-puree bent, maar een perfect getimede woede-explosie landen voelt als vals spelen op de beste manier. Ook achtervolgt Genjuro's lach nog steeds mijn dromen.

Het is janky volgens moderne normen, maar er is iets rauws aan de manier waarop deze game omgaat met zwaardspel. Je zult ofwel houden van het opzettelijke tempo of woede-quit wanneer Hanzo voor de vijfde keer achter je teleporteert.