Rockman 7 (of Mega Man 7 als je buiten Japan bent) pakt direct na het zesde spel op - dr. Wily zit eindelijk achter de tralies, maar natuurlijk had hij een back -upplan. Vier verborgen robotmeesters worden wakker na zes maanden radiostilte en verwoesten de stad waar Wily wordt vastgehouden. Klassieke sluwe beweging.

Je begint met rollen in de chaos met rol en auto, alleen om de plaats te vinden die al weggegooid is. Voordat je het zelfs kunt verwerken, verschijnen Bass en zijn Robo-Wolf-treble opdagen en handelen ze allemaal mysterieus. Ze beweren dat ze ook achteruit zijn, maar er voelt iets af. De game gooit je rechtstreeks in de gebruikelijke routine - acht robotmasters om op te sporen, elk met hun eigen gimmicky -podium. De explosies van Burst Man zijn irritant, de ijsfysica van de Freeze Man zal je uitstappen, en het podium van Shade Man heeft die enge gotische sfeer met vleermuizen overal.

Halverwege wordt bas "handig" verwoest en stuurt u hem naar Dr. Light voor reparaties - grote fout. Blijkt dat hij je de hele tijd speelde, upgrades steelde en samenwerkte met Wily. Het laatste fort is brutaal, vooral de fusievorm van Bass & Treble, maar de echte kicker is het einde. Wily trekt de "je kunt me niet doden, je bent gewoon een robot" -kaart, en Mega Man aarzelt eigenlijk. Voor een keer voelt het alsof het verhaal wat gewicht heeft.

Het is klassieke megaman met een paar wendingen - Bigger Sprites, een gezondheidsbalk die daadwerkelijk cijfers toont en bas is de hele tijd een klein gremlin. De solide van de soundtrack ook, vooral het thema van de schaduwman.