Pokémon Ranger: Shadows of Almia is een van die DS -games die echt veel gebruik maakt van het touchscreen - geen van die luie "tik om" dingen te bevestigen. Je bent een Ranger, dus in plaats van Pokéballs te gooien, trek je lussen rond wilde Pokémon met de stylus om ze te kalmeren. Klinkt eenvoudig, maar sommigen van hen voeren een serieus gevecht op, ontwijken en aanvallen terwijl je klautert om de lijn ongebroken te houden.

Het verhaal heeft meer vlees dan ik ook had verwacht. Je begint als een rookie -ranger die kleine banen aanneemt, maar vrij snel ontdek je schaduwrijke bedrijfsregelingen en omgaan met de legendarische Pokémon die wankelend wordt. De stimulatie van het pacing - geen eindeloze tutorials, slechts een snelle intro en dan ben je in het veld.

Oh, en het partner Pokémon -systeem? Veel leuker dan ik dacht. Je kiest er al vroeg een (ik ging met Pachirisu omdat, nou ja, kijk ernaar), en ze helpen eigenlijk in gevechten in plaats van daar gewoon te zitten. Absoluut een verborgen juweeltje als je de gebruikelijke Pokémon -formule beu bent.